مستی چشم تو  آشفته  تر  از  پیشم  کرد

دیده با دیدن تو  بی خبر  از  پیشم   کرد

هر چه غم بود  مرا در  دل  دیوانه  نشست

غم عشق امد و هم  خانه  تشویشم  کرد

بوده ام شهره به اشفته سری در همه شهر

غم  هجران  تو  شوریده  تر  از  پیشم  کرد

چون به میخانه چشم تو شدم مست و خراب

زخمی آن مهر  فروزان  به  دل  ریشم  کرد

دل  دیوانه  به  محراب  دو  ابروی  تو   شد

به (حقیقت)  غم  تو  قافیه  اندیشم  کرد